L- ARGININA

L- arginina jest prostym związkiem (aminokwasem) o pochodzeniu endogennym, tzn. organizm człowieka potrafi sam ją wytworzyć z innych cząsteczek. Teoretycznie więc nie ma potrzeby dostarczania tego aminokwasu z pożywieniem.

Jest związkiem niezbędnym do życia o tak szerokim i dobroczynnym działaniu, że zażywanie jej można polecić właściwie każdemu (pomijając dzieci).  

Badania nad rolą argininy w organizmie trwają od około 25 lat i kolejne wyniki są coraz bardziej zaskakujące.

W latach 80. XX wieku mówiło się o odkryciu cudownego aminokwasu. Dziś podchodzi się do tego coraz bardziej sceptycznie. Ze względu na szeroki profil działania argininy, trzeba rozsądnie (stopniowo) dobierać dawkę i obserwować reakcje organizmu, tak, aby sobie nie zaszkodzić.  

L-arginina wykazuje dwa  główne kierunki działania, związane z reakcjami chemicznymi w jakich bierze udział. Większość jej zastosowań (bo nie wszystkie jeszcze znamy) wynika z tych dwóch dróg.

L-arginina wspomaga odtruwanie i odkwaszanie organizmu

Arginina ostała odkryta w 1886 r. W r. 1932 dwaj naukowcy Hans A. Krebs i Kurt Henseleit opisali działanie argininy w tzw. cyklu mocznikowym.

Cykl mocznikowy Krebsa (cykl ornitynowy) to cykl przemian chemicznych 3 aminokwasów: ornityny, cytruliny i argininy, prowadzący do powstania mocznika. W czasie tych przemian L-Arginina jest metabolizowana do mocznika i ornityny. Arginina jest aminokwasem zasadowym, dzięki czemu stymuluje  usuwanie amoniaku i chlorków z ustroju (zakwaszają one płyny ustrojowe) i działa odtruwająco.

Od momentu opisania cyklu Krebsa arginina była i nadal jest  stosowana w lecznictwie w celu usuwania toksycznego amoniaku powstającego w organizmie w przypadku niewydolności wątroby (tu zachodzi cykl mocznikowy).

L-arginina jest prekursorem tlenku azotu ( NO).  

W latach 80. XX wieku opisano rolę tlenku azotu (NO), który został wykryty jako czynnik śródbłonkowy rozszerzania naczyń (EDRF). Poznano też rolę argininy jako prekursora tlenku azotu. W tkankach gdzie mocznik nie jest wytwarzany, arginina przy udziale tlenu i enzymu zwanego syntazą tlenku azotu (NOS) przechodzi wprost w cytrulinę, uwalniając tlenek azotu.

Jeden z enzymów produkujących tlenek azotu (syntaza NOS śródbłonkowa)jest stale obecny w warunkach fizjologicznych i powoduje powstawanie bardzo niewielkich ilości NO. Odgrywają one jednak bardzo ważną rolę w regulacji ciśnienia krwi: w regulacji napięcia ściany naczyń, utrzymywaniu równowagi pomiędzy krwinkami a ścianą naczynia, oraz w przekazywaniu sygnałów w neuronach. NO poza działaniem rozkurczającym naczynia, hamuje agregację płytek krwi, zmniejsza ich przyczepność do ściany naczyń, zmienia odkształcalność erytrocytów, hamuje przebudowę ściany naczyń.

Wykazano, że w wielu chorobach występuje stały niedobór NO. Już wcześniej stosowano leki uwalniające NO, nie znając jednak mechanizmu ich działania. Najbardziej znanym jest nitrogliceryna, należąca do tzw. donorów NO. Innym sposobem uzupełniania niedoboru NO jest podawanie substratu, którym jest L-arginina. To ważne odkrycie pomaga leczyć choroby, w których występuje niedobór NO. Suplementacja argininy przywraca właściwy przebieg syntezy tlenku azotu, a co za tym idzie – wspomaga profilaktykę i terapię miażdżycy, nadciśnienia, choroby wieńcowej, ale również arytmii.

Zaburzenia zdrowotne, w których zaleca się zażywać argininę (jest tutaj bardzo pomocna):

• nadciśnienie tętnicze samoistne
• nadciśnienie indukowane ciążą
• nadciśnienie płucne
• miażdżyca tętnic kończyn dolnych
• fenomen Raynauda i sklerodermia
• hipercholesterolemia
• choroba wieńcowa
• stabilna choroba niedokrwienna serca
• niewydolność krążenia
• jaskra
• cukrzyca
• przewlekła niewydolność nerek

Ponieważ L-arginina jest skuteczna w wymienionych schorzeniach należy podawać  ją doustnie w celu:

• prewencji  restenozy po przęsłach wieńcowych
• po angioplastyce przez-skórnej(PTCA)
• prewencji  udarów mózgu i zakrzepowych incydentów naczyniowych

Na tym nie kończy się rola tego aminokwasu, ponieważ powinien być on stosowany wszędzie tam, gdzie występuje niedobór NO. Lista takich stanów ciągle rośnie. Podanie nadmiaru L-argininy nie prowadzi do wytworzenia zbyt dużych ilości NO, gdyż powstaje on tylko w przypadku aktywowania enzymu.

Potwierdzone działanie argininy:

• kompleksowo chroni system naczyniowy i sprawuje kontrolę nad ciśnieniem i odkładaniem się złogów. Tlenek azotu reguluje napięcie mięśni naczyń, co pozwala na utrzymanie prawidłowego ciśnienia, chroniąc jednocześnie przed wysokim ciśnieniem czy dusznicą bolesną
• poprawia pamięć, w szczególności długotrwałą i może być pomocna w łagodzeniu następstw wywołanych przez demencję starczą i Alzheimera
• zwiększa odporność organizmu
• skraca czas gojenia się ran
• poprawia (pobudza) krążenie krwi w organizmie
• pobudza produkcję ludzkiego hormonu wzrostu, który ma wpływ na procesy spowalniające starzenie
• poprawia komunikację międzykomórkową między nerwami, a mózgiem
• wspiera i usprawnia funkcje immunologiczne przy zwalczaniu infekcji bakteryjnych
• jest pomocna przy cukrzycy, reguluje wydzielanie insuliny przez trzustkę, chroni przed powikłaniami
• zapobiega przed podziałem komórek rakowych
• kontroluje poziom cholesterolu poprzez obniżanie poziomu LDL
• włączenie do codziennej diety argininy pomogło wielu osobom cierpiącym na zaburzenie erekcji
• posiada właściwości hamujące tworzenie się skrzepów, co zmniejsza ryzyko ataku serca i udaru
• obniża wysokie ciśnienie krwi u kobiet ciężarnych, które jest zagrożeniem dla przyszłej matki i nienarodzonego dziecka
• jest pomocna przy astmie, ponieważ udrażnia drogi oddechowe, pomaga też przy innych dolegliwościach płuc
• poprawia  napięcie mięśni zwierających, chroni przed hemoroidami
• odbudowuje słabą muskulaturę i pracuje nad zmniejszeniem tkanki tłuszczowej, zwiększa tolerancję na obciążenia i polepsza sprawność sportową, z tego powodu jest bardzo przydatna przy odchudzaniu i ćwiczeniach siłowych
• jest pomocna w wyrównaniu szkód w układzie krwionośnym i w płucach, spowodowanych paleniem tytoniu
• przyśpiesza gojenie ran i rekonwalescencję po zabiegach chirurgicznych
• zastosowana do usprawnienia funkcji prostaty przynosi dobre rezultaty
• bierze udział w syntezie kolagenu, pozytywnie działa na masę kostną, może zapobiegać tworzeniu ubytków kostnych, względnie łagodzić postęp osteoporozy
• ma zastosowanie w schorzeniach wrażliwego jelita i wrzodów powstających w wyniku stresu
• może poprawić funkcjonowanie nerek i spowolnić proces chorobotwórczy przy niewydolności chronicznej, ochrania nerki, co może być również pomocne przy cukrzycy
• poprawia sprawność seksualną. Blisko 80% wszystkich zaburzeń erekcji jest spowodowana schorzeniami systemu naczyniowego. Tlenek azotu jest tu wielką szansą. Badania potwierdziły , że niski poziom argininy i tlenku azotu zmniejsza sprawność seksualną. Wykazały również, że uzupełnienie poziomu argininy może wspomóc kurację przy zaburzeniach erekcji.

Przeprowadzone badania wykazały pozytywne rezultaty w likwidacji skutków schorzeń systemu naczyniowego, nadciśnienia, podwyższonego cholesterolu, ataku serca, udaru, niewydolności serca i schorzeń naczyń krwionośnych. Jej potencjał umożliwia nie tylko działanie profilaktyczne, ale w połączeniu z odpowiednią dietą i aktywnością fizyczną – likwidację bólu serca.

Specjaliści uważają, że powinniśmy zażywać przynajmniej 5 gramów L-Argininy jako codzienny suplement. To jest dawka podstawowa.

Ponieważ L-arginina jest naturalnym aminokwasem można bez obawy o skutki uboczne stosować ją długo. W wyjątkowych przypadkach występuje indywidualna nietolerancja tego aminokwasu w większych dawkach.

 L-arginina i dieta

Dla większości osób dorosłych arginina nie jest aminokwasem niezbędnym, ponieważ organizm zwykle produkuje wystarczającą jego ilość. W niektórych sytuacjach jest jednak potrzebna w większych ilościach:

• stany zapalne
• zaburzenia pracy jelita cienkiego
• okres noworodkowy (zwłaszcza u wcześniaków)
• choroby przebiegające z wyniszczeniem

Niedobór argininy może być spowodowany:

• ogólnie niedoborową dietą lub długotrwałą głodówką
• zwiększonym zużyciem L-argininy
• zmniejszeniem szybkości endogennej (własnej) syntezy argininy

Jeżeli niedobór argininy nie jest spowodowany ciężką chorobą i nie jest bardzo duży, może się objawiać osłabieniem i wypadaniem włosów, w przypadku dużego niedoboru (występującego na ogół wraz z wyniszczeniem organizmu w wyniku poważnej choroby lub głodu), występują objawy ogólnego niedożywienia i wyniszczenia.

Nadmiar

Nadmiar argininy na ogół nie występuje u osób stosujących urozmaiconą dietę, nawet bogatobiałkową. Nadmiar jest natomiast możliwy, jeśli przedawkujemy L-argininę stosowaną jako suplement diety. Nadmierna ilość argininy może:

• obniżyć wydajność mięśnia sercowego
• zwiększać ryzyko zawału
• zwiększać ryzyko śmierci u pacjentów po zawałach
• obniżyć odporność nerek na infekcje
• nasilać zwłóknienie nerek i działać cytotoksycznie na nerki
• podwyższyć ciśnienie
• nasilać problemy gastryczne (zwiększa kwasowość żołądku)
• powodować stwardnienie i suchość skóry

Źródła

Arginina jest jednym z aminokwasów bardzo popularnych, gdyż występuje we wszystkich białkach żywności (w ilościach od 3 do 6%). Dobrym jej źródłem są te produkty bogatobiałkowe czyli: nabiał, mięso wołowe, wieprzowe, drób, ryby, rośliny strączkowe.

Urozmaicony jadłospis dostarcza wystarczające ilości argininy, aby organizm mógł prawidłowo pracować i abyśmy mogli odczuć wszystkie pozytywne wpływy tego aminokwasu na nasz organizm.